Королева Делфт

Королева Делфт

 

                      Вермеер, «Читающая письмо»

 

Едва вручили письмо а она уж

в спальне поскольку неслась быстрее

чем мы с тобою способны представить

залами арками коридором

темными лестницами в покои

наверху

 

в замке скрежещет ключ железный

и дрожь пронизывает руки

а ясный день в окно втекает

чтоб светом светом можно было

всю охватить ее до края

бумаги тела и одежды

 

читает стоя — о скорее

узнать бы всё настолько древен

тот миг в котором это длится

что древоточцы в нем поют

 

смеркается ли рассветает

но необъятною землею

сохранено лицо девичье

и свет живущий в нашей тени

Królowa Delft

 

                      Vermeer: Czytająca list

 

List doręczono przed chwilą a ona

już jest w sypialni ponieważ biegła

szybciej niż sobie wymarzyć to zdołasz

przez sale sienie i korytarze

po ciemnych schodach aż do pokoju

na piętrze

 

i zgrzyta w zamku klucz żelazny

drżeniem się napełniają ręce

blask dnia otwarte poi okno

tak aby światło światło mogło

objąć ją całą aż po brzegi

ciała papieru i odzieży

 

czytając stoi — byle szybciej

o wszystkim się dowiedzieć moment

w którym to czyni jest tak stary

że słychać w nim korników chór

 

za kilka sekund się rozjaśni

lub ściemni nieobjęta ziemia

wcześniej zatrzyma twarz dziewczyny

blask który mieszka w naszych cieniach

Из книги: Войцех Венцель. Imago mundi / Пер. с польского В. Окуня; предисловие и послесловие Д. Хек. М.: Балтрус, 2020.