лилия

лилия

 

куда-то делись мужчины из арок,

со стройплощадок, блеск руки

в ночном автобусе, тянущие

чемоданы на колесиках гости.

колкий ветер. туннелем под серыми блоками

вновь влачится обвитая цепью голова,

в ней пепел, муар. жили во времена,

созданные ни для чего — роились над нами

ангары пустоты. а любовь

с лилией параолимпиады в тылу,

любовь и ее зверье, бешено и покорно — не существовали,

так что лишь немногие видели их,

прочих нечем утешить

lilia

 

nagle zniknęli mężczyźni z bram,

placów budowy, ta ręka lśniąca

w nocnym autobusie, turyści

prowadzący walizki na kółkach.

zimny wiatr. przez tunel między szarymi blokami

znowu toczy się owinięta łańcuchem głowa,

w niej popiół, wstążki. żyliśmy w czasach,

w których łatwo o nic — mnożyły się nad nami

fabryki niczego. a miłość

wsparta o lilię z paraolimpiady,

miłość i jej zwierzęta, wściekłe i uległe — nigdy nie istniały,

dlatego widziało je niewielu,

pozostałych nic nie ukoi