*** [Люблю костел переполненный тогда никого не вижу...]

Люблю костел переполненный тогда никого не вижу.

Хоть прячусь от Бога смотреть на себя не желаю.

Над Ним я гораздо больше чем над собой горюю.

Я не боюсь смерти если она моя.

Люблю в темноте брести вдоль кромки застывшего моря

из ветра вылавливать воспоминанья

нежить их стопы как нежит песок тихий берег.

И удивляться новым деталям:

как тебя в себе я носила нетерпеливо со злостью

ты же толкал меня больно и в будущее всё рвался.

Молчаливый. Как и сегодня.

 

Мать? (1931—?)

Lubię zatłoczony kościół, nie widzę wtedy nikogo.

Chowam się przed Bogiem. Nie chcę widzieć siebie.

Lituję się bardziej nad Nim niż nad samym sobą.

Śmierci się nie boję jeśli należy do mnie.

Lubię iść w ciemności, wzdłuż omdlałego morza

wyławiać z wiatru wspomnienia

tulić ich stopy jak piasek tuli spokojny brzeg.

Dziwić się nowym szczegółom:

gdy nosiłam cię w sobie niecierpliwie, ze złością

a ty kopałeś mnie mocno i pchałeś ku przyszłości.

Milczący, taki jak dzisiaj.

 

Matka? (1931—?)