разговор продолжается

разговор продолжается

 

появляешься там, где была

в моих глазах — повсюду.

отступившая от меня вчера,

сегодня близка по-прежнему

 

словно уснула в токе крови моей,

чтоб не знал ночей без тебя

 

*

пятнадцать лет я не засыпал,

чтоб не знать ночей без тебя

 

пятнадцать лет я не засыпал,

лишь бы на миг ты уснула

 

*

словно бы не коротал я своих ночей,

подступавших к водке, текущей меж

времен, прошедшего и ненастоящего,

запутывая и отодвигая всё

 

кроме памяти

 

*

читай мне:

боль — сервисная книжка. читай:

тело — проводник по тени

 

*

не дождалась своего дня рождения,

маячащей в блике стробоскопа зимы, когда мчащиеся

поезда превращались бы в голубой пламень

в кустах над гнутой рекой

 

*

не ожидай меня,

мы одни — приглушенный зов

с того берега, но снег ли это,

или твое тело посмертно вернулось,

не встав на якорь, не знаю

 

снег всегда датирован

 

*

а то летел бы на зимнее поле,

на акустические экраны автобанов, и ты бежала бы рядом,

заиндевевшая в колоколах и лентах —

искра — сестра звезды

 

*

ты была моей кратко и просто. колли,

поднимающий облако кирпичной пыли,

ангел, несущий ягодку клюквы:

 

вот сколько тебя,

а ведь еще целый месяц

 

*

все это когда-то уже случилось.

всему этому суждено случаться вечно

 

*

бляди везли меня на вилах погрузчика

сквозь лужи машинного масла на опустевших фабриках,

сквозь электроалтари над продовольственной лавкой,

наготой воскресного захолустья,

 

где побежали в парк девочка и собака,

зимним вечером, давно

 

жить

я приехал

 

*

шепчу

 

шепот напоминает ужа

только вертикален

 

*

именно шепот о времени,

когда были платформы в алом блеске заката,

дети в фарфоровых сорочках, сдвигающие фонари,

стаями; когда звучал окрик

 

— мороз! —

 

и ласковая усмешка по поводу мороза

юной женщины, ее прищуривание:

время, когда любовь превзошла все

на свете

 

теперь нет света

 

*

той,

которая тогда усмехалась,

уже тоже нету

 

*

читай мне еще:

суккуб — это одноклассница, повтори:

прошлое — дни, которые еще длятся.

осмотрись

 

*

иногда так хочется получить тебя еще раз:

тот же состав

тех же самых генов

 

словно не было.

не прошли годы

 

*

иногда еще так хочется попробовать

той пищи, пыльцы,

спадающей на открытые плечи,

 

но не осталось даже тени яств,

даже пыли

 

*

много нового — ионные лампадки,

свежий пропан-бутан для кремации,

светомузыка на надгробьях

 

столько наработано

по ведомству сна, пламени,

хотя паразиты

остаются формой огня

 

*

ты же будешь стариться в мегаполисах,

музеях и читальнях, над которыми взойдет

заря новой печати и монтажа (столь тонкие вещи

много наработали, соревнуясь)

 

такого не будет

 

*

будет: другие жены

развозят саночки. другие жены шепчут:

тихо, лес

 

*

(а то и пройду мимо твоего дома, а то и

пойду в парк вдоль реки, набрав себе

хлеба для уток, застывающих

на воде каплями воска)

 

*

итак: все время кажется,

что снова встретимся,

что еще свижусь — вечером

возле часовенки храни нас господь, хранимой

ветвями в опоке

 

*

мои руки, покрупневшие,

наверно не отвечали бы твоему

лицу

 

наверно отвыкли,

однако не масштаб шкал

и не привычка, но длительность тишины

удостоверяет разлуку

 

*

итак:

прерванное было всего-навсего жизнью.

разговор продолжается

rozmowa trwa dalej

 

zjawiasz się tam, gdzie byłaś

w moich oczach — wszędzie.

odwrócona ode mnie wczoraj,

dzisiaj nic nie dalsza ode mnie

 

jakbyś zasnęła w biegu mojej krwi,

by nie było nocy bez ciebie

 

*

od piętnastu lat nie zasnąłem,

by nie było nocy bez ciebie

 

od piętnastu lat nie zasnąłem,

żebyś ty na chwilę zasnęła

 

*

jak gdyby moje noce nie były skrócone,

obrócone do wódki, która płynie między

czasem przeszłym a czasem nieważnym,

plącząc i oddalając wszystko

 

oprócz pamięci

 

*

poczytaj mi:

ból — instrukcja obsługi. poczytaj:

ciało — przewodnik po cieniu

 

*

nie doczekałaś już swoich urodzin,

zimy nadciągającej w blasku stroboskopu, kiedy pędzące

pociągi przemieniały się w niebieski płomień

w zaroślach nad krętą rzeką

 

*

nie czekaj na mnie,

zostaliśmy sami — ściszony głos

znad brzegu, ale czy to śnieg,

czy twoje ciało pośmiertne powraca,

nie mogąc ustać, nie wiem

 

śnieg zawsze ma datę

 

*

może sypałby na zimowe pole,

na akustyczne ekrany przy autostradach, a ty biegłabyś obok,

oszroniona od dzwonków i wstążek —

iskra — siostra gwiazdy

 

*

należałaś do mnie krótko i prosto. collie,

wyrzucający w górę obłok ceglanego pyłu,

anioł niosący nam żurawinówkę:

 

jest ciebie tyle,

a masz jeszcze miesiąc

 

*

to wszystko już się wydarzyło.

to wszystko zacznie wydarzać się wiecznie

 

*

kurwy mnie wiozły na wózku widłowym

przez plamy oleju maszynowego w opustoszałych fabrykach,

przez elektryczne monstrancje nad sklepem spożywczym,

puste niedziele w miasteczku,

 

gdzie pobiegli do parku dziewczynka i pies

w zimowy wieczór, dawno

 

żyć

przyjechałem

 

*

szepczę

 

szept przypomina węża,

ale oś ma w pionie

 

*

zwłaszcza szept o czasie,

kiedy były perony w czerwonym blasku zachodu,

dzieci w porcelanowych koszulach dźwigające lampiony,

całe roje; gdy brzmiał okrzyk

 

— mróz! —

 

i ciche uśmiechanie się z powodu mrozu

młodej kobiety, jej mrużenie oczu:

czas, kiedy miłość była największa

na świecie

 

teraz nie ma świata

 

*

tej,

która się wtedy uśmiechała,

także już nie ma

 

*

czytaj mi jeszcze:

zmory — koleżanki z klasy, powtarzaj:

przeszłość — dni, które wciąż trwają.

rozejrzyj się

 

*

czasem chciałbym mieć ciebie raz jeszcze:

ten sam układ

tych samych genów

 

jakby nie było.

nie minęły lata

 

*

czasem jeszcze chciałbym skosztować

tamtego pokarmu, pyłu

spadającego na odsłonięte ramiona,

 

ale nie został nawet cień pokarmu,

nawet pył

 

*

tyle przybyło — elektryczne znicze,

zbiornik propan butanu do kremacji,

wyświetlacze w nagrobkach

 

tyle natrudzono się

nad snem, nad płomieniem,

ale robactwo

to wciąż forma ognia

 

*

postarzejesz się w miastach ogromnych,

muzeach i bibliotekach, od których pójdzie

łuna nowego pisma i instalacji. (to delikatne istoty

tak natrudziły się, prześcigiwały)

 

tak się nie stanie

 

*

tak: inne kobiety

popychają wózki. inne kobiety szepczą:

cicho, las

 

*

(a może przejdę obok twojego domu, może

pójdę do parku wzdłuż rzeki, zabiorę

chleb dla kaczek, zastygających

na wodzie jak krople wosku)

 

*

więc: ciągle mi się zdaje,

że znowu się spotkamy,

że cię zobaczę — wieczorem

obok kapliczki pod twoją obroną, pod gałęziami

okrytymi szronem

 

*

moje ręce, większe już teraz,

pewnie nie pasowałyby do twojej

twarzy

 

pewnie odwykły,

lecz nie wielkość miary

i przyzwyczajenie, ale czas trwania ciszy

poświadcza rozstanie

 

*

więc:

co zostało przerwane, to zaledwie życie.

rozmowa trwa dalej