Слушатель

Слушатель

 

                                 I

Ты знаешь край, где музыканту в руки

Вплывает мир, раскалывая льдины,

Когда слова бессильней слез и муки,

Слова молчат — а звук и мысль едины!

                                 II

Останься там! — а я в борьбе созвучий,

Закрыв лицо, привычное к печали,

Услышу весть, как дальний гром за тучей,

И вслушаюсь — пока танцуют в зале…

                                 III

А ты играй — чтоб веселей плясали!

Słuchacz

 

                                 I

Znasz ten kraj, znasz tę narodu chwilę,

Gdy grajkom, wam, świat wtacza się do ręki,

Bo z żadnych słów nie dowie się nikt tyle,

Co z łkań, co z łez — bo idee są dźwięki!!

 

                                 II

Tam króluj Ty! lecz ja usiędę w mroku,

Zarzucę płaszcz na smętne moje czoło,

Podsłucham w tonach myśl, jak grom w obłoku,

A Ty graj wciąż — i niech tańczą wokoło...

 

                                 III

A Ty wciąż graj — i niech tańczą wesoło!