Так пусть и дальше

Так пусть и дальше

 

Как раньше когда-то шатались мы с ней,

снова подростки, по заброшенным дачам

за городом и, словно мимоходом,

 

делали то, что делает пара, она и он,

в таких подходящих местах.

Так пусть же и дальше снится. Ведь стыд

 

и страх давно уже рядом, за шкафом с книгами,

на которых плесень и свет, в которых

слова и пепел шелестят сверху вниз.

 

И я только удивлялся, что она не удивлена

никому и ничему и поддается иллюзии,

что я в этом сне — я, а она — она.

Niech się to dalej

 

Podobnie jak kiedyś, włóczyłem się z nią,

oboje na powrót nastoletni, po opuszczonych działkach

za miastem i, jakby mimochodem,

 

robiliśmy to, co robi ze sobą para, ona i on,

w takich, w sam raz do tego, miejscach.

Więc niech się to dalej śni. Bo wstyd

 

i bojaźń już od dawna gdzieś obok, za szafą z książkami,

po których pleśń i światło, z których

słowa i popiół, szeleszcząc, z góry w dół.

 

I tylko się dziwiłem, że ona się nie dziwi,

nikomu i niczemu, daje się uwieść pozorom,

że ja w tym śnie to ja, a ona to ona.