Польская литература онлайн №2 / Набросок политической статьи

НАБРОСОК ПОЛИТИЧЕСКОЙ СТАТЬИ

 

Не жертвуйте хотя бы молодыми,

Не цепь они, не сомкнутые звенья.

Вы, монументы силы и гордыни,

Наполовину стары от рожденья.

Почетно душу вкладывать в собрата,

Да только… если веришь в него свято.

Но если мнишь, что человека внове

Творишь из праха в пику Иегове,

Желал бы знать я сроки, да и цели,

И что беднягу ждут на самом деле…

 

Творца карикатура обезьянья,

Не надо ради громкоговоренья

Наш шарик полагать венцом творенья,

А городок свой центром мирозданья —

И в центре мирозданья, как в киоте,

Ты сам и тот сосед, с которым пьете.

 

Не ставь себя, и лишь себя, над миром,

Чтоб невзначай не сделаться вампиром,

Не думай, что без веры и без сердца

Удастся притвориться демократом  —

Игра стара, как мир земной (где катам

Не одного скормили страстотерпца).

 

Негоже Злобу Дня встречать по-светски,

А Правде побираться у окошка.

Не раздавайте лавры по-соседски —

Не заглушит историю гармошка!

 

Не следует молиться на илота

И Библию держать перед собою,

Быть честным или подлым из расчета

И возмещать бездумье мордобоем,

Чтобы удрать… как водится, героем!

 

Стихотворение из книги: «Среди печальных бурь...» Из польской поэзии XIX-XX веков / Сост. Наталья Малиновская. Пер. с польск. Анатолий Гелескул. СПб: Издательство Ивана Лимбаха, 2010.

 

POCZĄTEK BROSZURY POLITYCZNEJ

 

Nie trzeba robić z pokoleń ofiary,

Iż one nie są tylko dalszym ciągiem;

Strona jest, z której człek rodzi się stary,

Choć kształtowanym urasta posągiem,

Przenosić w drugich swą własną zawziętość

Godzi się tyle... ile czcisz ich świętość.

Lecz jeżli mniemasz, że Ty stworzysz człeka,

Jak Bóg, na obraz Twój?... to rad bym wiedział,

Czemu jest czasów i pokoleń przedział?...

Skąd postęp? czemu? się go w dali czeka...

 

Nie trzeba robić się karykaturą

Twórcy - mniemając o naszym planecie,

Że on wszech-świata środkiem albo górą;

Gród zaś ojczysty, że jest najpierwszy w świecie,

A w grodzie jeszcze - że nad geniusz wszelki -

Sąsiad, z którym się wypienia butelki.

 

Nie trzeba siebie, wciąż siebie mieć środkiem,

By mimowiednie nie stać się wyrodkiem;

Nie trzeba myśleć, że jest podobieństwo

Być demokratą... bez Boga i wiary

(Czego, jak świat ten - nie bywało - stary!)

Ni - bez wyznania że bywa męczeństwo.

 

Nie trzeba kłaniać się okolicznościom,

A prawdom kazać, by za drzwiami stały;

Przedawać laury starym znajomościom,

Mówiąc, że dziejów-rytm zgłuszą tymbały!

 

- Nie trzeba stylu nastrajać ulicznie

Ni Ewangelii brać przez rękawiczkę;

Być zacnym - ckliwo, być podłym - praktycznie;

Zapełniać próżnię-sensu przez potyczkę -

I rejterować... lubo - heroicznie!...