Польская литература онлайн №4 / Элегия о… [польском мальчике]

ЭЛЕГИЯ О… [ПОЛЬСКОМ МАЛЬЧИКЕ]

 

Вырвали тебе, сыночек, сны, что снились наяву,

кровью выткали, сыночек, глаз печальных синеву,

желтой охрой проливали на пейзажи пламя,

по деревьям вышивали мертвыми телами.

 

Думал ли, сынок, что землю ты свою изучишь,

прорезая в ней тропинки сталью слез горючих?

Выращен во тьме кромешной, вскормлен злаками тревог,

грязь изведал и бесчестье человеческих дорог.

 

И ушел ты в ночь, сжимая вороненый ствол,

чуял — в шорохе мгновений затаилось зло.

Падал, а рука крестила землю сквозь усталость…

Пуля ль то была, сыночек, сердце ль надорвалось?

 

ELEGIA O… [CHŁOPCU POLSKIM]

 

Oddzielili cię, syneczku, od snów, co jak motyl drżą,

haftowali ci, syneczku, smutne oczy rudą krwią,

malowali krajobrazy w żółte ściegi pożóg,

wyszywali wisielcami drzew płynące morze.

 

Wyuczyli cię, syneczku, ziemi twej na pamięć,

gdyś jej ścieżki powycinał żelaznymi łzami.

Odchowali cię w ciemności, odkarmili bochnem trwóg,

przemierzyłeś po omacku najwstydliwsze z ludzkich dróg.

 

I wyszedłeś, jasny synku, z czarną bronią w noc,

i poczułeś, jak się jeży w dźwięku minut zło.

Zanim padłeś, jeszcze ziemię przeżegnałeś ręką.

Czy to była kula, synku, czy to serce pękło?