Польская литература онлайн №7 / Крымские сонеты: II. Штиль

II. ШТИЛЬ

 

                             На высоте Тарханкута

 

Коснулся вымпела залетный ветерок.

Волна колышется, как грудь невесты спящей,

В прозрачном пологе вздымается все чаще.

Проснулась, кажется?.. Нет, этот сон глубок.

 

Как стяги древние, подвешенные косо,

Опали паруса, и, словно на цепях,

Корабль качается — взмах, вновь ленивый взмах…

Смеются путники, и сладок сон матроса.

 

О море, меж твоих порой забавных тварей

Живет полип. Он спит, хоть буря и в разгаре,

Однако щупальцами в тишине грозит.

 

О мысль! На дне твоем змея воспоминаний!

И в бурю спит она, и в час жестокой брани,

Но если в сердце мир, то жалом грудь пронзит.

 

II. CISZA MORSKA

 

                            Na wysokości Tarkankut

 

Już wstążkę pawilonu wiatr zaledwie muśnie,

Cichemi gra piersiami rozjaśniona woda;

Jak marząca o szczęściu narzeczona młoda,

Zbudzi się, aby westchnąć, i wnet znowu uśnie.

 

Żagle, na kształt chorągwi gdy wojnę skończono,

Drzémią na masztach nagich; okręt lekkim ruchem

Kołysa się, jak gdyby przykuty łańcuchem;

Majtek wytchnął, podróżne rozśmiało się grono.

 

O morze! pośród twoich wesołych żyjątek

Jest polip, co śpi na dnie, gdy się niebo chmurzy,

A na ciszę długiemi wywija ramiony. 

 

O myśli! w twojéj głębi jest hydra pamiątek,

Co śpi wpośród złych losów i namiętnéj burzy;

A gdy serce spokojne, zatapia w niém szpony.