Польская литература онлайн №7 / Крымские сонеты: VI. Бахчисарай

VI. БАХЧИСАРАЙВ окруженной горами долине расположен Бахчисарай, древняя столица крымских ханов Гиреев.[1]

 

Гиреи! Дом ваш пуст. На мраморных полах,

Где подметали пыль паши своим тюрбаном,

В приютах нежности, за плещущим фонтаном,

Сегодня змейки лишь да саранча в углах.

 

Природа буйствует, а человек зачах.

В цветных окошечках, сгибаясь легким станом,

Плющ разрастается; с триумфом неустанным

Он Валтасаровой рукою пишет: «Прах!»«В тот самый час вышли персты руки человеческой, и писала против лампады на извести стены чертога царского, и царь видел кисть руки, которая писала». Книга пророка Даниила 5:5, 25, 26, 27, 28.[2]

 

Зато из мрамора изваянная чаша,

Фонтан гарема, жив. Поток жемчужных слез

Он льет и сетует: «О люди, где же ваша

 

Любовь, где радости, где рокот бранных гроз?

В веках вы жаждали быть и мощней и краше.

Позор вам! Жив фонтан. А вы… Вас вихрь унес!»

 

VI. BAKCZYSARAJW dolinie, otoczonej ze wszech stron górami, leży miasto Bakczysaraj, niegdyś stolica Girajów, chanów krymskich.[3]

 

Jeszcze wielka, już pusta Girajów dziedzina!

Zmiatane czołem baszów ganki i przedsienia,

Sofy, trony potęgi, miłości schronienia,

Przeskakuje szarańcza, obwija gadzina.

 

Skroś okien różnofarbnych powoju roślina,

Wdzierając się na głuche ściany i sklepienia,

Zajmuje dzieło ludzi w imię przyrodzenia

I pisze Baltasara głoskami: RUINA„Tejże godziny wyszły palce ręki człowieczej, które pisały przeciwko świecznikowi na ścianie pałacu królewskiego, a król (Baltasar) widział część ręki, która pisała”. Proroctwo Danielowe V, 5, 25, 26, 27, 28. [4].

 

W środku sali wycięte z marmuru naczynie;

To fontanna haremu, dotąd stoi cało

I perłowe łzy sącząc, woła przez pustynie:

 

Gdzież jesteś, o miłości, potęgo i chwało!

Wy macie trwać na wieki, źródło szybko płynie,

O hańbo! wyście przeszły, a źródło zostało.